Menî ile mezi arasında ayırt edici üç temel fark vardır:
- Çıkış Şekli: Menî, şehvetle ve kuvvetli bir şekilde fışkırarak çıkar; oysa mezi yavaşça, bazen de kişi farkında bile olmadan sızar.
- Renk ve Koku: Menî, yoğun, beyaz ve koyu kıvamlı bir sıvıdır. Kokusu ekşi hamur ya da ağaç poleni gibidir. Buna karşılık mezi, şeffaf, ince, yapışkan ve kokusuzdur.
- Cinsel Etki: Menînin çıkışı, kişide şehvetin sönmesine, bir rahatlama ve gevşemeye yol açar. Mezi ise böyle bir etki bırakmaz.
İmam Nevevî, el-Mecmû‘ adlı eserinde şöyle der (2/141):
“Bu üç özellikten her biri, menî olduğuna hükmetmek için yeterlidir; üçünün bir arada bulunması şart değildir. Şayet bu belirtilerden hiçbiri yoksa, çıkan sıvıya menî hükmü verilmez.”
Dâimî Fetva Kurulunun verdiği fetvada ise şu açıklamalar yer alır (4/138):
“Menî, beyaz, yoğun kıvamlı bir sıvıdır; erkeklik organından şehvetle ve fışkırarak çıkar. Çıkışının ardından kişi bir rahatlama hisseder. Sahih görüşe göre menî temizdir, ancak onun elbise üzerinden yıkanması ya da ovalanarak temizlenmesi müstehaptır. Menînin çıkması guslü gerektirir; ister cinsel birleşme sonucu olsun, ister rüyada boşalma yoluyla. Ancak menî, hastalık ya da aşırı soğuk gibi nedenlerle şehvet olmaksızın çıkarsa, bu durumda sadece abdest alınması gerekir, gusül gerekmez.”
“Mezi ise, şeffaf, beyazımsı ve yapışkan bir sıvıdır. Erkeklik organından genellikle eşle oynaşma sırasında veya cinsel düşünceler esnasında, şehvetle fakat fışkırmaksızın çıkar; çıkışı kişide bir gevşeme bırakmaz. Mezi necis sayılır. Çıktığında abdest almak, organı ve testisleri yıkamak ve bulaştığı yerleri su serpmek gerekir.”
“Vedi ise beyaz ve yoğun kıvamlı bir sıvıdır; çoğunlukla idrardan sonra gelir. Necistir ve çıkışı abdesti bozar.”
Ayrıntılı bilgi için (99507) numaralı sorunun cevabına bakınız.
En doğrusunu Allah bilir.
